خیال خام می‌جـوید تمـنای وصالش را           ولی با این همه دل دوست می‌دارد خیالش را
مشو جویای احوال دل سرمست و حیرانم           کسی که با علی باشد نمی‌پرسند حالش را

به ما مربوط نیست آخر چه با دل می کند حیدر           چرا که هر که دارد اختیار ملک و مالش را
لباس خویش را چون سینۀ خود می‌درد در دم           اگر بر کعبه بنماید بدون پرده خالش را
به دوش مصطفی تا رفت بتها سجده‌اش کردند           که تا عرش خدا فهمد تجلّی جمالش را
بپرس از جبرئیلی که ز نار قرب حق ترسد           چگونه می‌گذارد زیر تیغ شاه بالش را